مشارکت سیاسى به لحاظ مفهومى، یک پدیده جدید و مختص به دولتهاى مدرن است؛ هر چند به لحاظ مصداقى، نمودهایى از آن را مىتوان در نظامهاى کهن گذشته نیز شناسایى کرد.(1) تعاریف مختلف مشارکت سیاست بیان گر عدم اجماع نظر در مورد تعریف، شاخصها و مؤلفههاى این پدیده است. در حالى که برخى از پژوهش گران، این مفهوم را در دایره رقابت و نفوذ، محدود مى نمایند، عدهاى آن را فراتر از نهادهاى رسمى دولت بیان مىکنند. در مجموع مى توان گفت؛ مشارکت سیاسى، مجموعهاى از فعالیتها و اعمال شهروندان براى اعمال نفوذ بر حکومت یا حمایت از نظام سیاسى است. در این تعریف، جهت گیرى مشارکت سیاسى، هر دو سوى رقابت و حمایت را در بر مىگیرد. برخى از پژوهش گران علوم سیاسى، مشارکت سیاسى را به دو قسم فعال و منفعل تقسیم کرده اند؛ اما از آن جایى که مشارکت عمدتا در قالب رقابت و نفوذ ظهور مىیابد، تمرکز عمده روى مشارکت فعال مى باشد.
)