در ابتدا لازم است این نکته یاد آورى شود که در علوم انسانى یا علوم اجتماعى ارائه تعریفى از یک مفهوم که همه صاحب نظران در آن اتفاق نظر و اجماع داشته باشند، بسیار نادر بوده و مىتوان گفت که محال است. ولى به هر حال وقتى که از مفهوم و یا پدیدهاى در علوم انسانى سخنى به میان مىآید، ناچار باید تعریفى از آن ارائه شود؛ هر چند آن تعریف، تعریف اسمى و یا به عبارت دیگر، تعریف به حد ناقص یا رسم ناقص باشد.
بنابراین در این نوشتار ابتدا از امنیت ملى تعریفى ارائه خواهیم نمود و سپس به امنیت ملى و حساسیت فقهاى دوران قاجار و پهلوى (البته از فقها به صورت گزینشى بحث خواهد شد) خواهیم پرداخت و به فقهایى همچون میرزاى شیرازى در تحریم تنباکو و نیز حضور علما و فقها در جنگ ایران علیه روس تزارى و شهید مدرس و امنیت ملى در قالب سیاست موازنه عدمى و در نهایت حضرت امام خمینى(ره) و مسأله امنیت ملى در قالب نه شرقى و نه غربى اشارهاى خواهیم داشت.
)