2024-03-29T02:23:39Z
https://psq.bou.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=1374
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
کلام سیاسی در گفتگو با استادان: آیت الله محمدهادى معرفت آیت الله محمدآصف محسنى
موضوع گفتگوى این شماره، «کلام سیاسى» است. در مورد این موضوع با دو تن از استادان حوزه علمیه قم به گفتگو نشستهایم. حضرت آیتالله محمدهادى معرفت از استادان برجسته حوزه مىباشند که تألیفات گسترده و عمیقى در علوم قرآن، فقه، عقاید و مسائل سیاسى و اجتماعى اسلام دارند. حضرت آیتالله محمد آصف محسنى از علماى افغانستان که در حوزههاى علمیه نجف و قم به تحصیل و تدریس اشتغال داشتهاند، تاکنون بیش از هفتاد اثر علمى در زمینههاى اخلاق، عقاید، سیاست، تفسیر، اصول فقه و سایر علوم اسلامى به رشته تحریر در آوردهاند. ایشان رهبرى حزب حرکت اسلامى را بر عهده دارند و در نخستین دولت اسلامى مجاهدین که از سوى احزاب مختلف جهادى شیعه و سنى تشکیل گردید، به عنوان سخنگوى شوراى رهبران احزاب انتخاب شدند. اکنون هم ایشان تلاشها و پىگیرىهاى زیادى براى استقرار صلح در افغانستان انجام مىدهند.
1998
09
23
6
22
https://psq.bou.ac.ir/article_7450_76bfde9e0e68e228d879e52965d17d9b.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
قدرت از دیدگاه امام خمینى(ره)
محمد
باوی
به طور کلى، مىتوان گفت حضرت امام قدرت را ذاتا خیر و کمال مىداند و قدرت سیاسى را، هم به لحاظ منشأ و خاستگاه و هم به لحاظ غایاتى که تحقق آنها در گرو وجود قدرت است، ضرورتى همیشگى مىداند. مهمترین این غایتها تهذیب نفوس و تأمین سعادت انسانهاست؛ اما در عمل، همواره انسانهاى غیر مهذب در رأس حکومتها قرار گرفتهاند که منشأ گسترش فساد در کل ساختار سیاسى و در مرحله بعدى در کل جامعه بودهاند.
در اینجا این پرسش همیشگى مطرح مىگردد که: «چه کسى باید حکومت بکند؟» اگر قدرت خیر است و اگر منشأ فساد در حکومت و جامعه اشخاص غیر مهذب هستند، تنها راه حل آن است که اشخاص مهذب در رأس حکومت قرار گیرند. حاکمان حقیقى در مرحله اول انبیا و ائمه معصومین (ع) و در زمان غیبت، فقهاى عادل هستند که با استمداد از نیروهاى درونى خویش، قدرت سیاسى را در بستر حقیقى آن به جریان مىاندازند.
1998
09
23
39
71
https://psq.bou.ac.ir/article_7480_5b3bf9dc396e6c45013624222023ee6b.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
مفهوم اطلاق در ولایت مطلقه فقیه
محمدجواد
ارسطا
ولایت فقیه و خصوصا ولایت مطلقه فقیه، از مهمترین مفاهیمى است که پس از پیروزى انقلاب اسلامى در ایران مطرح شده است. اهمیت این مفهوم، هم بدان جهت است که دشمنان مغرض و سرسختى دارد و هم از آن روست که بسیارى از دوستان و طرفدارانش تبیینهاى صحیح واستوارى از آن ارائه نداده، بیشتر به تمجید و تحسینش مىپردازند و حتى در بعضى موارد چهرهاى خشن و غیر منطقى از آن مىنمایانند. مقاله حاضر متکفل آن است که به نقد و بررسى یکى از مهمترین شبهاتى که در مورد ولایت فقیه مطرح شده است بپردازد و با ارائه تصویر واضحى از ولایت فقیه در تبیین دقیق آن بکوشد
1998
09
23
72
90
https://psq.bou.ac.ir/article_7451_0f260e055f38a495d311471e7f48bded.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
فلسفه سیاسی اسلام
هانس
دایبر
فلسفه سیاسى اسلامى از دیرباز مورد توجه محققان و پژوهشگران علوم انسانى قرار گرفته است. مقاله حاضر در این راستا، به رشته تحریر درآمده است. نویسنده با پرداختن به مهمترین آموزههاى فلسفه سیاسى اندیشمندانى از قبیل کندى، بلخى، ابوبکررازى، ابوحاتم رازى، اخوان الصفا، مسکویه، راغب اصفهانى، غزالى، ابن سینا، ابن باجه، ابن طفیل، ابن رشد و ابن خلدون، در صدد است تا نحوه شکلگیرى فلسفه سیاسى اسلامى و سنتهاى حاکم بر آن را با توجه به تأثیرپذیرى متفکران آن از فلسفه سیاسى یونان، تبیین نماید. نویسنده معتقد است که این اندیشمندان در صدد اسلامى کردن فلسفه سیاسى یونانى برآمدهاند و برخى از آنها سنت اسلامى ـ ایرانى را با سنت یونانى ترکیب نموده، فلسفه سیاسى اسلامى را شکل دادهاند و به توسعه و پیشرفت آن کمک کردهاند.
ترجمه این مقاله با هدف تسهیل آشنایى بیشتر پژوهشگران و محققان فارسى زبان با نظریاتى از این قبیل در باره فلسفه سیاسى اسلامى صورت گرفته است. علاوه بر این، مقاله حاضر خلاصهاى از نکات اساسى و کلیدى فلسفه سیاسى اندیشمندان مسلمان مذکور را نیز در بر دارد.
1998
09
23
91
131
https://psq.bou.ac.ir/article_7452_e9bd9e51be6a567af9b76e8fe92996a1.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
درآمدى بر کلام سیاسى شیعه؛ قاعده لطف
غلامرضا
بهروزی لک
یکى از حوزههاى مهم اندیشه سیاسى در اسلام، کلام سیاسى است. علىرغم قدمت طرح مسائل سیاسى در علم کلام که به نخستین سده اسلامى و سرآغاز پیدایش این علم برمىگردد، کلام سیاسى نتوانسته است همچون همتاى خود، فلسفه سیاسى، مجموعه منسجمى را در طول تاریخ خود تشکیل دهد. در سده اخیر با احیاى اندیشههاى سیاسى اسلامى و توجه به بازنگرى و بازخوانى تاریخ گذشته اندیشه سیاسى، حوزهاى که متکلمان، آراء و عقاید سیاسى خود را در آن مطرح مىساختند، به نام حوزه کلام سیاسى مشخص گردیده است.(1) در این میان، مسائل مختلف سیاسى در بابهاى مختلف کلام مطرح شده و حتى به تعبیرى، مسئله خلافت و امامت نخستین مباحث کلامى را تشکیل مىداده است، اما ما هنوز شاهد مجموعه متمرکز و منسجمى تحت این عنوان(کلام سیاسى) نیستیم.
در این جهت، کلام سیاسى شیعه سعى نموده است تا با طرح مباحث مهم سیاسى، از موضع خود در مقابل فرقهها و مذاهب دیگر اسلامى دفاع نماید. این امر از یک سو با تمسک به ادله نقلى ـ کتاب و سنت ـ و از سوى دیگر با ادله عقلى صورت گرفته است. ادله نقلى در طول تاریخ مورد توجه و استناد علماى شیعه قرار گرفتهاند و آثار ارزشمندى همچون «الغدیر» در صدد بیان این ادله هستند. اما فراتر و مهمتر از این ادله، توجه به ادله عقلى و نحوه استدلال عقلى متکلمان شیعى در این باب است. تحریر مبانى عقلى کلام سیاسى شیعه مىتواند از یک سو ما را در شناخت اندیشه سیاسى شیعى یارى رساند و از سوى دیگر در تبیین موضع شیعه در قبال مسائل جدید سیاسى به کار رود. از این رو در این مقاله درصدد بررسى مبانى عقلى این حوزه از معرفت سیاسى خواهیم بود.
بر این اساس، سؤال اصلىاى که ما در این مقاله به دنبال پاسخ به آن خواهیم بود آن است که «مبانى عقلى کلام سیاسى شیعه کدام است؟» بدیهى است که پاسخ به این سؤال اساسى و با توجه به گستره تاریخى موضوع مورد بحث و عدم امکان بررسى تمام اقوال متکلمان شیعى جز از طریق گزینش متفکران اصلى کلام شیعى امکانپذیر نخواهد بود. از این رو، ما صرفا بر اساس آراء و نظرات دو متکلم بزرگ شیعى یعنى شیخ مفید(ره) و خواجه نصیرالدین طوسى(ره) این مسئله را بررسى خواهیم کرد. علت گزینش این دو متکلم آن است که هر دو از متکلمان مهم و مؤسس در کلام شیعى محسوب مىشوند. شیخ مفید در عصر خود توانست براى نخستین بار مواضع شیعى را به صورت کاملاً منسجم و مستدل مطرح و در مناظرات متعدد خود با سران و بزرگان مذاهب دیگر اسلامى از آنها دفاع نماید. از این رو شیخ مفید نقطه عطفى در تاریخ کلام شیعى محسوب مىشود. اهمیت خواجه نصیرالدین طوسى(ره) نیز از آن جهت است که او با تلفیق فلسفه با کلام نقطه عطف دیگرى درکلام شیعه محسوب مىشود. خواجه نصیرالدین طوسى توانست با نبوغ سرشار خود این دو حوزه تفکر را به یکدیگر نزدیک سازد.
1998
09
23
132
155
https://psq.bou.ac.ir/article_7453_54bdbb7cf8207d3a716399c8b736e4a9.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
نظریه گفتمان
دیوید
هوارث
نظریه گفتمان به [بررسى] نقش اَعمال و عقاید اجتماعى معنادار در زندگى سیاسى مىپردازد. این نظریه روشى را که نظامهاى معنایى (گفتمانها) طرز آگاهى یافتن مردم از نقشهایشان در جامعه را شکل مىدهند بررسى مىکند و به تجزیه و تحلیل شیوه تأثیرگذارى این نظامهاى معنایى یا گفتمانها بر فعالیتهاى سیاسى مىپردازد. گفتمانها را نباید ایدئولوژى، به مفهوم سنتى و محدود آن (یعنى مجموعه عقایدى که به وسیله آن عاملان اجتماعى، اعمال اجتماعى سازمان یافتهشان را توجیه و تشریح مىکنند) پنداشت. مفهوم گفتمان در برگیرنده همه انواع اعمال سیاسى و اجتماعى است ؛ از جمله نهادها و سازمانها.
نظریه گفتمان از علوم تعبیرى اى همچون هرمنوتیک، پدیدارشناسى، ساختگرایى و شالوده شکنى الهام مىگیرد (ر.ک: دالمیر(1) و مک کارتى(2)، 1977). این علوم یا به تفسیر متون فلسفى و ادبى مىپردازند و یا به تحلیل شیوهاى که به واسطه آن، اشیاء و تجربیات معنایشان را کسب مىکنند. با قرار گرفتن در این شیوه تفکر، رویکرد گفتمان شباهتهایى با روش تفهّم یا وِرشتِهِن(3) ماکس وبر پیدا مىکند. در این روششناسى، محقق علوم اجتماعى سعى مىکند تا خود را به جاى عاملى که در جامعه عمل مىکند تصور کرده، بدین طریق اعمال اجتماعى را درک نماید. تفاوت در این است که تجزیه و تحلیل کننده گفتمان راههایى را مىآزماید که به واسطه آنها ساختهاى معنایى شکلهاى خاص عمل را ممکن مىکنند. براى انجام چنین کارى او سعى مىکند بفهمد که چگونه گفتمانهایى که به فعالیتهاى عاملان اجتماعى شکل مىدهند تولید مىشوند، کار مىکنند و تغییر پیدا مىکنند. در تلاش براى فهم این موارد تحقیق، تحلیل کننده گفتمان اولویت را به مفاهیم سیاسىاى همچون غیریت سازى(4)، عاملیت(5)، قدرت و سلطه(6) مىدهد.
این مقاله شامل چهار بخش است: بخش اول به پیشینه بسط و توسعه نظریه گفتمان اختصاص دارد؛ بخش دوم بعضى از ویژگىهاى اصلى این رویکرد را با جزئیات بیشتر ارائه مىکند؛ بخش سوم نشان مىدهد که چگونه نظریه گفتمان با توجه به مورد تاچرگرایى بر مشکلات تجربى فایق مىآید؛ و بخش آخر نقدهاى اصلى این رویکرد را ارزیابى مىکند.
1998
09
23
156
183
https://psq.bou.ac.ir/article_7455_2bfdc1e354c4e231b7348540435b6bfb.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
یادداشتى درباره هرمنوتیک و انواع آن
آیت
قنبری
هرمنوتیک (Hermeneutics) در تعریفى ابتدایى، علم تعبیر، تفسیر و تأویل، نام گرفته است. هرمنوتیک به معناى تعبیر و تفسیر براى دستیابى به معناست. این واژه در فارسى «زندآگاهى» نیز ترجمه شده است.پل ریکور، هرمنوتیک را فن تشریح و توضیح نمادها بخصوص نمادهایى که معنى صریح دارند مىشناسد.او در مقاله «رسالت هرمنوتیک» تعریف زیر را تعریف کارآمدى از هرمنوتیک تلقى مىکند: هرمنوتیک نظریه عمل فهم است در جریان روابطش با تفسیر متون.
1998
09
23
184
207
https://psq.bou.ac.ir/article_7456_0185a02739d3fd2aa8c769aaf198c0b7.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
زندگى و گزیده اندیشه سیاسى آیت الله طالقانى
علی
شیرخانی
سید محمود طالقانى به سال 1289 ه. ش. در روستاى گلگردِ طالقان از توابع استان تهران، دیده به جهان گشود و نزد پدرى همچون آیتالله سید ابوالحسن طالقانى که از علماى برجسته تهران به شمار مىرفت، پرورش یافت. پدرى که حضرت امام خمینى در باره مقام و منزلت او چنین مىگوید:
«رحمت خداوند بر پدر بزرگوار او که در رأس پرهیزکاران بود.»
در باره زهد و پرهیزکارى آسید ابوالحسن طالقانى، آیتالله سیدحسین بدلا که با وى حشر و نشر داشته چنین مىگوید:
«علىرغم این که محل رجوع عام و خاص مردم بود ولى به هیچ وجه من الوجوه از وجوهات شرعیه و سهم مبارک امام علیه السلام استفاده نمىکرد و زندگى روزمره خویش را به وسیله تعمیر ساعت تأمین مىکرد».
سید محمود طالقانى در 10 سالگى به مکتب خانه روستاى گلگرد مىرود و پس از طى این دوره روانه مدرسه ملارضا در میدان امین السلطان تهران مىشود و شروع به تعلم دروس حوزوى مىنماید. پس از اندکى وارد مدرسه رضویه قم مىشود و در نهایت در مدرسه فیضیه سکنى مىگزیند. دروس سطح حوزه علمیه را نزد آیاتى چون نجفى مرعشى، ادیب تهرانى و حجت به پایان مىبرد. بنا به گفته سیدتقى طالقانى، سید محمود داراى هوشى فوقالعاده بود و در مدت اندکى دروس سطح را به پایان رساند. وى مىگوید:
«با آنکه سید محمود خیلى جوان بود، سطح را تمام کرد و وارد حلقه درس آیتالله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى مؤسس حوزه علمیه قم گردید.
طالقانى در کنار دروس فقه و اصول حوزه (که درس معمول و رایج در حوزههاست و هر طلبهاى الزاما آن را باید بخواند)، فلسفه و حکمت را نزد آیاتى همچون تقى اشراقى و میرزا خلیل کمرهاى طى کرد. سید محمود در سال 1310 ه.ش. پدر خویش را در سن 72 سالگى از دست مىدهد و پس از فوت پدر به وى پیشنهاد مىشود که در تهران امام جماعت مسجدى شود و به وعظ و خطابه مردم مشغول گردد. ولى از آنجا که سید محمود به درس و بحث علاقه داشت، حوزه را به امام جماعتى و مرید و مرادى ترجیح داد و براى تکمیل تحصیلات خود عازم نجف اشرف گردید. در آنجا از محضر آیتالله سید ابوالحسن اصفهانى، شیخ محمدحسین غروى و آقاضیاء عراقى بهرهمند گردید و از دست مرجع بزرگ جهان تشیع آیتالله ابوالحسن اصفهانى موفق به اخذ درجه اجتهاد گردید. در قم نیز آیتالله عبدالکریم حائرى یزدى به وى اجازه استنباط و اجتهاد احکام الهى مىدهد و از آقایان نجفى مرعشى و شیخ عباس قمى اجازه نقل حدیث و روایت دریافت مىکند.
1998
09
23
208
241
https://psq.bou.ac.ir/article_7466_dd0ca5dc07b5eb141d9942026d339048.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
حوزه؛ دین و دانش
کمتر از یک سال پیش، در دیدارى که استادان و طلبه ـ دانشجویان مؤسسه آموزش عالى باقرالعلوم(ع) با استاد فقید حضرت آیتالله علاّمه محمد تقى جعفرى داشتند، معظمله مطالبى ارائه فرمودند. به منظور گرامىداشت یاد استاد، گزیدهاى از سخنان ایشان در آن دیدار، جهت اطلاع خوانندگان ارائه مىشود
1998
09
23
242
246
https://psq.bou.ac.ir/article_7467_dcee24dd202699aa182f8ee7aee06148.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
طالبان؛ ایران و پاکستان مطالعه سیاست خارجى ایران، پاکستان و عربستان در باره افغانستان از سقوط مزار تاکنون
عبدالقیوم
سجادی
در این گزارش تلاش بر آن است تا ابتدا سیاست خارجى کشورهاى ایران، پاکستان و عربستان، مؤلفههاى اساسى سیاستگذارى و دورنمایى از چشمانداز آینده دیپلماسى آنان در افغانستان مورد مطالعه و بررسى قرار گیرد. از سوى دیگر، از آنجا که روابط دیپلماتیک کشورهاى فوق به عنوان یکى از فاکتورهاى اصلى در سیاستگذارى آنان در قبال رخدادهاى منطقه، بویژه تحولات سیاسى و نظامى افغانستان، مطرح است طبیعتا روابط خارجى این کشورها، مناسبات سیاسى و معادلات منطقهاى آنان نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.
قبل از همه ذکر این نکته لازم به نظر مىرسد که روابط خارجى این کشورها در کنار سایر عوامل، بخصوص در عرصه دیپلماتیک، تابعى از جهتگیرى آنان در قضیه افغانستان است. از دیدگاه پژوهشگران سیاسى و عالمان روابط بینالملل، دولتها به عنوان بازیگران صحنه سیاسى تلقى مىشوند که با توجه به مسائل اصلى سیاست خارجى خویش، اعم از عناصر ایدئولوژیکى، اقتصادى و سیاسى تلاش دارند تا با به حداقل رساندن ناکامىشان به حداکثر کامیابى دست یابند؛ امرى که رویارویى و رقابت و گاه تعارض و تنش را اجتنابناپذیر مىسازد. بر این اساس، تعارض بین دولتها که برخاسته از تعارض در منافع ملى بازیگران است، روابط دیپلماتیک کشورها را شدیدا تحت تأثیر قرار مىدهد. قضیه افغانستان، به عنوان صحنه بازى دیپلماتیک کشورهاى ایران، پاکستان و عربستان، یکى از محورهاى جدى و تأثیر گذار در سیاست خارجى این کشورها بوده و ممکن است در صورت عدم مدیریت مناسب، موجبات تنش منطقهاى را فراهم آورد و اخلال در روابط دیپلماتیک این کشورها را به همراه داشته باشد. از این رو، مطالعه جدى و عمیق این موضوع در شرایط کنونى از اهمیت و حساسیت خاصى برخوردار مىباشد که لازم است سیاستگذاران و تصمیم گیرندگان کشورهاى فوق، با توجه به مقتضیات منطقهاى و ضرورتهاى جهانى که نیازمند همگرایى و همسویى است، با برخورد مناسب و منطقى در جلوگیرى از بروز تعارض و تنشهاى سیاسى در روابط میان خود، اهتمام ورزند.
پس از این کلیات، در این نوشتار تلاش بر آن است تا ضمن جمعبندى و توصیف سیاست خارجى این کشورها در قبال تحولات افغانستان، روابط دیپلماتیک کشورهاى مذکور مورد مطالعه و وارسى قرار گیرد. در پرتو چنین مطالعه توصیفى ـ تطبیقى چشمانداز آینده این روابط و سیاست این کشورها در افغانستان، تا اندازهاى روشن خواهد شد.
1998
09
23
247
268
https://psq.bou.ac.ir/article_7468_283d104d05147bf6473cc3d7192247c3.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
گزارشى از پایان نامه ها
نجف
هدایتی زاده
عصر ما را، به حق، مىتوان عصر پژوهشهاى علمى پیشرفته نامید و گسترش دانش و تکنولوژى نوین و توانایى استثنایى بشر معاصر، در حل معضلات و مسائل مبتلا به جامعه را، حاصل پژوهش خواند.
هر چه مسائل جامعه پیچیدهتر باشد، لزوم انجام تحقیقات بارزتر خواهد بود و هر چه دامنه تحقیقات گستردهتر گردد، لزوم سرمایهگذارى و تربیت و جلب نیروهاى محقق و همچنین ایجاد تشکیلاتى منسجم و پویا به منظور برنامهریزى، اداره و جهت دادن به فعالیتهاى پژوهشى حیاتىتر مىنماید.
در جهان امروز، کشورهایى که به استقلال ملى و اهداف توسعه جامعه خویش بها مىدهند، در برنامهریزىهاى استراتژیک و سیاستگذارى علمى خود، پژوهش را در اولویت نخست قرار دادهاند.
حوزه و دانشگاه به عنوان برجستهترین نهادهاى علمى و انسان ساز و مترقى در کشور، رسالتى خاص در امر پژوهش برعهده دارند و اگر بپذیریم که توسعه و پیشرفت عمدتا زاده تلاش انسانهاست، تعالى و رشد جامعه در گرو توانایى و استعداد نیروهاى تحصیل کردهاى است که ثروت برجسته ملى و نیروى بالقوهاى محسوب مىگردند و مىتوانند متضمن رشد فرهنگى، سیاسى، اجتماعى و اقتصادى ملت باشند.
1998
09
23
269
278
https://psq.bou.ac.ir/article_7469_2f840d080d756366b828cdacc4c04be2.pdf
علوم سیاسی
1735-0557
1735-0557
1377
1
سال اول - شماره دوم - پاییز 77
چشم انداز زندگى شورایى
داود
فیرحی
جامعه اسلامى ما، با اقدام به اجراى قانون انتخابات شوراها، موضوع فصل هفتم قانون اساسى جمهورى اسلامى ایران، تجربه بزرگى را آغاز مىکند که در صورت تحقق درست آن، تأثیر قاطعى در آینده تمدن اسلامى خواهد داشت. به نظر مىرسد که دهه سوم انقلاب اسلامى، دهه چالشهایى تعیین کننده در زندگى شورایى است که لازمهاش آمادگى دانش سیاسى، دانشگاهها و حوزههاى علمیه براى کشف قواعد فقهى و علمى این نوع زندگى عمومى است.
از جمله مهمترین این تلاشها تبیین مبانى و مفهوم شورا، و نیز، حدود و ثغور زندگى شورایى در قیاس با الگوهاى بدیلى چون دموکراسى غربى است ؛ هر چند زندگى شورایى در فرهنگ اسلامى، شباهتهایى صورى با مردمسالارى لیبرال غرب دارد، اما، در بنیاد، تفاوتهایى بین این دو شیوه از زندگى به چشم مىخورد که آشکارا بین آن دو تمایز مىافکند.
1998
09
23
2
5
https://psq.bou.ac.ir/article_12010_b3cab621206cf1bff8fb9245499a71c8.pdf