تبیین نقش بازیگران داخلی بر تیرگی رابطه ایران و مصر در فاصله سالهای 1357-1400

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor of International Relations, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran

2 PhD in International Relations, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran

Abstract

رابطه میان دو کشور ایران و مصر به لحاظ تاریخی با فراز و فرودهایی همراه بوده است. در هر دوره ای عواملی در تیرگی این رابطه موثر بوده اند. یکی از مهمترین عوامل،نقش بازیگران داخلی در تیرگی رابطه میان دو کشور بوده است . این بازیگران توانسته اند با اتخاذ مواضعی چه به صورت رسمی و یا غیر رسمی سبب تغییر رویکرد سیاستمداران در دو کشور نسبت به یکدیگر و در نتیجه تغییر رویکردهای ایجابی گردیده و بر تداوم واگرایی و تیرگی رابطه میان دو کشور در فاصله سالهای 1357تا 1400 بیافزایند. از اینرو، مقاله پیش رو در صدد پاسخگویی به این پرسش است که بازیگران داخلی(رسانه ها واحزاب سلفی وملی ، عدم اجماع نخبگان، اسلام سیاسی )چگونه و چه تاثیری بر تیرگی رابطه دو کشور داشته اند.فرضیه پژوهش حاضر هم بر این مبناست که این بازیگران به علت ترس از نفوذ سیاسی ومذهبی و حضور ایران در مصر و تاثیر گذاری بر افکار عمومی از شکل گیری رابطه سیاسی میان دو کشور واهمه داشته اند.براین مبنا، چارچوب نظری.مقاله پیش رو براساس نظریه سازه انگاری می باشد و با بهره گیری از روش کتابخانه ای و تحلیلی-توصیفی و با استناد به منابع مختلف؛ سوال اصلی و فرضیه درنظر گرفته شده مورد آزمون قرار گرفته است.رابطه میان دو کشور ایران و مصر به لحاظ تاریخی با فراز و فرودهایی همراه بوده است. در هر دوره ای عواملی در تیرگی این رابطه موثر بوده اند. یکی از مهمترین عوامل،نقش بازیگران داخلی در تیرگی رابطه میان دو کشور بوده است . این بازیگران توانسته اند با اتخاذ مواضعی چه به صورت رسمی و یا غیر رسمی سبب تغییر رویکرد سیاستمداران در دو کشور نسبت به یکدیگر و در نتیجه تغییر رویکردهای ایجابی گردیده و بر تداوم واگرایی و تیرگی رابطه میان دو کشور در فاصله سالهای 1357تا 1400 بیافزایند. از اینرو، مقاله پیش رو در صدد پاسخگویی به این پرسش است که بازیگران داخلی(رسانه ها واحزاب سلفی وملی ، عدم اجماع نخبگان، اسلام سیاسی )چگونه و چه تاثیری بر تیرگی رابطه دو کشور داشته اند.فرضیه پژوهش حاضر هم بر این مبناست که این بازیگران به علت ترس از نفوذ سیاسی ومذهبی و حضور ایران در مصر و تاثیر گذاری بر افکار عمومی از شکل گیری رابطه سیاسی میان دو کشور واهمه داشته اند.براین مبنا، چارچوب نظری.مقاله پیش رو براساس نظریه سازه انگاری می باشد و با بهره گیری از روش کتابخانه ای و تحلیلی-توصیفی و با استناد به منابع مختلف؛ سوال اصلی و فرضیه درنظر گرفته شده مورد آزمون قرار گرفته است.

Keywords

Files

Share

How to cite

Statistics