مقدمه
حزب سیاسى، جمعیتى سازمان یافته در درون یک نظام سیاسى است که عقیدهاى مشترک دارند و براى کسب و به کارگیرى قدرت سیاسى در اجراى دیدگاهها و اهداف خود، با یکدیگر متحد شدهاند.
حزب، بنا به تعریف فوق،پدیدهاى جدید و از دیدگاه فقهى، مسالهاى نوظهور در جامعه و فرهنگ شیعى است که به رغم ضرورتى که در زندگى سیاسى دارد، کمتر مورد کاوش قرار گرفتهاست.
هدف این مقاله، ارزیابى نسبت این پدیده با مبانى فقهى و کلامى شیعه و به دنبال آن، بررسى مشروعیت احزاب در زندگى سیاسى شیعیان است.
)