نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 استاد دانشگاه تهران
3 دانشیار، گروه علوم سیاسی ، واحد علوم تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
علم سیاست درکشورهای خاورمیانه رشتهایی نوظهور (علم متاخر از کنش) تلقی می‌شود؛ به عبارت دیگر در این کشورها فرآیند دگرگونی هنجاری در حوزه‌های ساختاری پیش از فضای آموزش انجام می‌گیرد.فقدان ارتباط میان علم سیاست و حکمرانی، بخشی از این بحران کلان است. مسئله مقاله پیشرو بررسی نقش علم سیاست در شکلگیری حکمرانی ایرانی است. این مسئله بر این امر تمرکز دارد که جایگاه و نقش علم سیاست در مناسبات نهادهای قدرت چگونه است و برای اجراییشدن مناسبات موثر میان علم سیاست و مناسبات قدرت چه باید کرد؟ به منظور تبیین و تحلیل این مسئله، پرسش اصلی مقاله به این موضوع اشاره دارد که «ارتباط میان علم سیاست و حکمرانی سیاسی در ایران پس از انقلاب اسلامی در ساحتهای ساختاری و کارکردی از طریق چه فرایندی قابل ایجاد است؟» فرضیه مقاله بیانگر این امر است که «نظریه‌های توسعه بومی و الگوی پیشرفت ایران اسلامی که در مقایسه با نظریه‌های غربی تطابق بیشتری با فرهنگ سیاسی ایرانیان داشته نقش موثری در توسعه ادبیات حکمرانی سیاسی به جا خواهد گذاشت و این امر منجر به تقویت آموزه‌های ساختاری انقلاب اسلامی در ایران می‌شود.از آنجایی که حکمرانی سیاسی به‌عنوان آموزه‌ای برای ایجاد موازنه و تعادل در ساختار اجتماعی تلقی می‌شود، برونداد این امر چنین خواهد بود که هرگونه شکل‌بندی ساختاری در حوزه حکمرانی سیاسی و علم سیاست می‌تواند تاثیر خود را در آموزه‌های فرهنگی و اجتماعی منعکس سازد؛ از اینرو تطابق این دو ساحت امری ضروری است.
کلیدواژه‌ها [English]
)