سید جعفر ابن ابىاسحاق دارابى، معروف به کشفى در سال 1191 ق در اصطهبانات فارس به دنیا آمد در دوران کودکى، اوج بحرانهاى سیاسى ـ نظامى و درگیریهاى زندیان با یکدیگر و زندیان با آغامحمد قاجار را با تمام وجود حس کرد. لذا مىتوان گفت که وى فرزند بحران و زاده ترس از ناآرامیهاى سیاسى ـ اجتماعى بوده است. مسألهاى که تا پایان عمر او را رها نکرد و باعث شد که همواره از بى ثباتى نگران و فرارى باشد.
پدر او سید یعقوب، از علماى داراب بود که پس از مدتى ترک دیار کرد و ضمن اقامت در اصطهبانات، در همانجا نیز با دختر شیخ حسین بحرانى ازدواج نمود که سید جعفر تنها ثمره این ازدواج بود. سید یعقوب پس از چند سال دوباره به داراب بر گشته و سرانجام در حدود سال 1198، زمانى که سید جعفر هفت ساله بود، وفات یافت. فوت پدر مزید بر بحران مذکور شد و از سید جعفر چهرهاى بسیار حساس و بى پناه ساخت.
سید جعفر پس از مرگ مادر فاضلش به اصطهبانات برگشت و به تحصیل علوم حوزوى پرداخت. سپس در آستانه بلوغ و در سال 1208 جهت ادامه تحصیل روانه یزدگرد گردید و سه یا چهار سال را همراه با تنگدستى فراوان در آنجا سپرى کرد. در سال 1211 به نجف رفت و در دروس اساتیدى همچون سید محمد مهدى بحرالعلوم شرکت نمود و پس از چندى به مرحله استادى رسید. سال مسافرت وى به نجف مصادف بود با حوادث پس از مرگ آغامحمدخان قاجار و آغاز مرحله دیگرى از بحران سیاسى در ایران که در خروج ایشان از ایران به سوى نجف، بىتأثیر نمىتوانست باشد.
)