منابع قدرت روحانیت شیعه در یران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

عضو هیأت علمى پژوهشکده تحقیقات اسلامى

چکیده

اتخاذ راهبرد کسب مستقیم قدرت با سلاح دیانت توسط روحانیت شیعه، پس از پیروزى انقلاب اسلامى، تحولى بنیادین در ایران به شمار مى‌آید. مقاله حاضر پاسخ به این سؤال که چرا از بین اقشار مختلف اجتماعى ایران، روحانیان حاکمیت را به دست گرفتند، را در «منابع قدرت آنان» جست‌وجو مى‌کند. بر این اساس پس از ارائه تعریف وتاریخچه روحانیت ومناسبات آن با دولت در ایران معاصر مؤلفه‌هاى زیر را، منابع قدرت این نهاد تلقى کرده ومورد بررسى قرار داده است: مکتب وایدئولوژى، سازمان وتشکیلات، نهاد مرجعیت وولایت فقیه، استقلال مالى، اخلاقى وعلمى، شخصیت کاریزماتیک علما، مردمى بودن، مهدویت، مرجعیت قرآن وسنت وظرفیت تفسیر پذیرى آنها، اجتهاد، الگوى کربلا و... .

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

THE SHIITE CLERGY'S POWER RESOURCES IN IRAN

نویسنده [English]

  • Ayat Ghanbari
چکیده [English]

Adopting direct power attainment strategy through religion by the Iranian Shiite clergies after the Islamic Revolution resulted in fundamental changes in Iran. The present paper tries to answer the question why among the different Iranian social groups only the clergies could attain the government with reference to their power resources. To do so, after the presentation of a brief history of the clergies and their relationship to the contemporary Iranian goverment, the following characteristics are considered as the power resources of the clergies: their idiology, school of thought, and organization; the Wellayat-e Faqih institution; their scientific, moral and economic indipendence; ulama's charismatic personality; popularity, Saviorism (belief in Imam Mahdi as the Savior), the authority of the Quran and traditions and their hermeneutic potentiality, Ijtihad, and the Karbala paradigm.