جمهوری اسلامی ایران و سازمان-های بین المللی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

پژوهشگر روابط بین الملل

چکیده

حیات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی هر کشوری ایجاب می­کند که با سازمان­های بین المللی تعامل داشته باشد. حیطه عملکرد و فعالیت سازمان­های بین المللی به حدی گسترش یافته که حتی اگر کشوری بخواهد هیچ تعاملی با آنها نداشته باشد، نمی­تواند از محدودیت­های اعمالی آنها بر خودش رهایی یابد.
در این نوشتار، روند تحول در روابط جمهوری اسلامی با سازمان­های بین المللی به چهار دوره تقسیم شده است: دوره اول از بهمن 57 آغاز و تا آبان 58 ادامه داشته که دورۀ ادامه روابط رسمی محدود ایران با سازمان­های بین المللی بوده است. دوره دوم، دورۀ مقابله و مواجهه با سازمان­های بین المللی بوده که بیشترین نماد این جهت­گیری در موضوعاتی نظیر اشغال سفارت آمریکا و جنگ تحمیلی بوده که دوره زمانی آبان 58 تا 67 را دربر می­گیرد. دورۀ سوم که از سال 68 تا 76 را دربر می­گیرد، دوره    هم­گرایی و هم­زیستی با سازمان­های بین المللی بوده است. ایران در این دوره تلاش کرده تا ضمن ورود به سازمان­های بین المللی، واقعیت­های بین المللی مترتب بر آنها را بپذیرد. دوره چهارم که با دوم خرداد 76 آغاز می­شود، دوره نقش آفرینی محدود کشور در سازمان­های بین المللی است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A survey of development of Islamic Republic of Iran’s relationships with international organizations

نویسنده [English]

  • Gholamreza Karimi
International Relations Researcher
چکیده [English]

The political, economic, and cultural life of a country makes it to have moderate relationships with international organizations. The range of the activities of international organizations became so wider that if country decides not to have any interactions with them, it cannot escape from the limitations they impose on it. In this paper, the procedure of the development of Islamic Republic of Iran’s relationship with international organizations is divided into four stages. The first stage started from Behaman 1357 (February 1979) and continued to Aban 1358 (November 1979) and was the continuation of Iran’s limited official relationship. The second stage was the time of confrontation with international organizations, realized in the occupation of USA’s embassy and the imposed war. This stage started from November 1979 and continued till 1988. The next stage, 1988-1997, can be characterized in terms of convergence and peaceful cohabitation with international organizations. In this stage, Iran tried to enter into international organizations and accept the related international realities. The final stage, starting after the rise of Reformists in 1997, is a time when Iran started to play limited roles in international organizations. Successful holding of the Islamic Countries Heads Conference, effective and constructive participation in solving regional and international problems, expanding its relationships with United Nations and related institutions in the light of “Dialogue of Civilizations” are its major characteristics.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Islamic Republic of Iran’s foreign policies
  • international organizations
  • Islamic Conference Organization
  • ECO