کشورهاى خلیج فارس در قبال اینترنت داراى دو نگرانى عمده هستند :
اوّل، آسیب به ارزشهاى دینى، فرهنگى و ملى، مانند اشاعه تصاویر و صحنه هاى مستهجن ، توهین به دین اسلام ، تأثیرات بر نقش زنان ، ضعف هنجارهاى قومى و فرهنگى منطقهاى؛
دوم، امنیت ملى: البته نگرانى هاى مربوط به امنیت ملى در اکثر کشورهاى منطقه خلیج فارس گستردهتر از تعریف سنتى تهدید نظامى از سوى کشورهاى خارجى است و این موارد در حقیقت هر چیزى که براى دستگاه حاکمه و منافع آنها خطر محســـوب گردد را شامل مىشود؛ از قبیل مطالبه حق حاکمیت ،برگزارى انتخابات آزاد و بهره مندى از مظاهر دمکراسى ، هراس از استفاده تروریستها از اینترنت ،آسیب پذیرى آنان در زمینه هاى تجارى و امنیت ارتباطات ، گسترش دامنه تبلیغات گروههاى سیاسى مخالف در تبعید ، اطلاعات جنگى و عملیات جاسوسى . یادآور مى شود نظیر چنین نگرانى هایى در سایر کشورها نظیر فرانسه،چین و مالزى نیز وجود دارد.
در این میان، ظهور و بروز نسل جدید جوان در منطقه خلیج فارس، بخش تجارت داخلى و شرکتهاى خارجى مقیم که نیاز به همکارى با کشورهاى دیگر دارند، محافل دانشگاهى به ویژه آنانکه در جریان جهانى شدن و شبکه اینترنت به عنوان ابزار آن هستند، نیاز به اینترنت در این کشورها را در میان مسؤولان این جوامع به خود جلب کرده است. در حقیقت خواست این گروههاست که دولتهاى موجود در خلیج فارس را واداشته است تا کمیته هایى را براى بررسى پیامدهاى مثبت و منفى اینترنت تعیین کنند که اغلب نتایج به دست آمده عموما مبتنى بر توصیه به احتیاط قبل از استفاده اینترنت بوده است که بیان کننده کنترلى قابل قبول و نه کامل از طریق سرورهاى پروکسى و حفاظ بندهاى قوى است. با این وجود ، پذیرش اینترنت در این نقطه از جهان با محدودیت و از روى احتیاط صورت مى گیرد. به طور کلى نه کشور حوزه خلیج فارس ( شامل ایران ، عراق ، یمن و شش کشور عضو شوراى همکارى ) با در اختیار داشتن 5/2 درصد جمعیت جهان و سهم بیشترى از این مقدار از سرمایه جهانى ، امروزه سهمى اندک از اینتــرنت را دارا هستند.
)